Imami i Ganës është një njeri me pak fjalë, por kleriku 100-vjeçar me siguri di si të bëjë kthesë, pasi morri pjesë në një shërbim kishtar si pjesë e festës për ditëlindjen e tij.

Fotot e Shejh Osman Sharubutut, të ulur me vëmendje në pllakat e Krishtit të Akrit, Kishës Katolike të Mbretit për një shërbim të Pashkëve, shkuan viralisht në mediat sociale.

Myftiu i madh, udhëheqësi i komunitetit të pakicës myslimane në Gana, dëshiron të sigurojë që trashëgimia e tij të sjell vetëm paqe dhe harmoni ndërfetare.

Pjesëmarrja e tij në kishë u dha edhe më shumë rezonancë, ashtu si ditën kur u paraqit pranë priftit famullitar At Andreë Campbell, sulmuesit vetëvrasës islamikë lëshuan sulme në Sri Lanka, duke vrarë më shumë se 250 vetë në kisha dhe hotele.

Ata në mediat sociale që përkrahnin qasjen e imamit e përshkruan atë si një dritë që shkëlqente në errësirë.

Megjithatë, jo të gjithë ishin të lumtur. Disa kritikë denuan veprimet e tij dhe i quajtën të neveritshme.  Por Sheik Sharubutu këmbënguli që nuk asgjë nuk kishte të bënte me adhurimin, por me një tolerancë fetare mes dy feve.

“Imami po e bën të theksuar se feja islame nuk është fe e ligësisë, nuk është fe e urretjes dhe se misioni i saj është dashuria”, tha ai për BBC.

Ndryshe nga imami kryesor i Ghanait, prift i famullisë së Kishës Katolike të Krishtit Mbreti, sigurisht që nuk është një njeri me pak fjalë dhe është e drejtë të thuhet se ai i pëlqen të nxisë gjërat pak. 73-vjeçari u lind në Irlandë dhe mbërriti në Gana në vitin 1971 për të punuar si misionar. Mbi 48 vjet ai është bërë kampion i shkaqeve jopopullore. Ai ka fituar shtetësinë e plotë të Ganës – megjithatë, ai ka refuzuar të miratojë disa zakone lokale.

Por kombinimi i klerikut paqësor musliman me pak fjalë dhe trazirat e nxitjes së priftit irlandez-ganez, bëjnë një koktej të paparashikueshëm dhe të bukur.

Sheik Sharubutu ka qenë kleriku më i lartë i Ganës për 26 vjet dhe gjithmonë ka insistuar se parimet kyçe të Islamit janë të rrënjosura në paqe dhe dashuri, siç pohojnë predikimet e tij javore në namazet e së premtes në Xhaminë Qendrore në kryeqytet.

Një tjetër temë e preferuar e tij është një thirrje për të shmangur materializmin, duke thënë se kjo sjell vetëm lakminë.

Në vendbanimin e tij në lagjen e varfër të Fadama, ai ka insistuar që portat të mbeten të hapura.

Ai ka sponsorizuar personalisht qindra studentë në arsimin e tyre brenda dhe jashtë vendit dhe gjithashtu ka themeluar një fond besimi arsimor për të mbështetur nxënësit e talentuar por nevojtarë.

Gana, ku myslimanët përbëjnë 18% të popullsisë në vendin kryesisht krishterë, nuk ka histori të luftës fetare. Por marrëdhëniet mund të jenë të rrënjosura – dhe imami ka kërkuar të shuajë çdo shkëndijë zjarri.

Ai është anëtar i Këshillit Kombëtar të Paqes, i përbërë nga 13 liderë kryesisht fetarë, por ai është i njohur edhe për ndërhyrjen e tij të drejtpërdrejtë në shuarjen e konflikteve.

Më parë këtë vit, ai qortoi një grup të rinjsh muslimanë që sulmuan një kishë në Accra pasi pastori i saj parashikoi vdekjen e tij në 12 muajt e ardhshëm.

Personave të armatosur, ai u kërkoi që të falnin predikuesin dhe në këtë formë arriti deri te zbutja e tensioneve, për të cilën gjë iu falenderua edhe shefi i policisë.

Ai e vendos filozofinë e tij paqësore poshtë vargut të tij të preferuar të Kur’anit, i cili thotë se njerëzit duhet të jenë të drejtë me njëri-tjetrin për të ndihmuar në arritjen e një shoqërie të harmonishme: “All-llahu nuk ju ndalon të tregoni dashamirësi dhe merreni me drejtësi me ata që nuk ju kanë luftuar për fenë dhe nuk ju nxorën nga shtëpitë tuaja, All-llahu i do vetëm paqësorët”.

Natyra e tij e qetë duket të jetë çelësi i jetëgjatësisë së tij të vazhdueshme, diçka që ata që vijnë pas tij mund të duan të imitojnë./BBC/Përktheu: Arbresh.info/